Beklemek artık eskisi Gibi Bakmamaktır Bazen
Karısını yine pencerenin önünde oturmuş buluyor ve kendini beklediğini sanıyordu. Ama bilmiyordu ki, Vuslat bu bekleyişten çoktan vazgeçmişti. Artık hiçbir şeyi beklemiyor, sadece yılların verdiği bir alışkanlıkla, pencerelerinden ışık sızan evlere bakarak, böylesi evlerde yaşandığını sandığı mutlu hayatlara imreniyordu
Sayfa 67 - CanKitabı okudu
·
12 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.