Anasının yanına geldi Pavel. "Cinayettir adı bunun, anacığım. Milyonlarca insanın adice öldürülmesi, ruhların öldürülmesi... anlıyor musun beni, insanların ruhunu öldürüyorlar. Bizimle onların arasındaki farkı görüyor musun? Adam bir yumruk attı diye üzülüyor, bu yaptığından utanıyor, içi acıyor. En önemlisi de kendinden iğreniyor. Oysa onlar çok sakin, hiç acımadan, yürekleri sızlamadan, zevkle binlerce insanı öldürüyorlar. Ve yalnızca insanlar üzerinde egemenlik kurmalarına yarayan gümüşlerini, altınlarını, beş para etmez belgelerini, değersiz her şeylerini korumak için insanları öldüresiye eziyorlar. Düşün ki, halkı öldürürken, insanların ruhlarını yaralarken kendileri için yapmıyorlar bunu, sahip oldukları şeyleri korumak için yapıyorlar. Kendilerini içeriden değil, dışarıdan koruyorlar."
Sayfa 164Kitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.