"Yaşamak için ayağa kalkmamışken, yazmak için oturmak nasıl da beyhudedir.” HENRY DAVID THOREAU Kitaba başlamadan önce, buraya yazılan üst sıralardaki incelemelerin hepsini okumakla meşgul oldum ve bu incelemelerin yazarları gerçekten çok iyi iş çıkarmışlar. Bazılarıysa şahane felsefik tahliller çıkarmış. Hepsini tebrik ediyorum. Dolayısıyla incelememi felsefik yazılarla donatmayacağım. Bunu yaparsam bahsettiğim incelemelere saygısızlık yapmış olurum. Onları tekrar etme durumuna da düşmüş olmak istemem şayet gereken bütün cümleleri fazlasıyla kurmuşlar. Ben daha yüzeysel cümlelerle anlatacağım. Günler gelip geçerken, yıllar yılları kovalarken bizler yürümenin hayatımıza etkisi gibi birçok ince detayları göremiyoruz. Bunlardan biride karşınızda duruyor. Ben yürümeyi hiç sevmeyen bir insanım. Birisinin bana teklif edeceği en son şey beraber yürüyelim demesidir. Yürümeyi hep zaman kaybı olarak görüyorum fakat bu kitap bütün düşüncelerimi yanıltmayı başardı. Dışarı çıkıp önünüze gelene "yürümek spor mudur?" diye sorsanız, alacağınız cevap net olur: Yürümek spordur. Hayır efendim, yürümek spor değildir. Yani değilmiş, bende yeni öğrendim. Yürümek bambaşka bir şeymiş. Aslında yürümek... Yürümek düşünmekmiş. bir nefes alış, bir kaçış ya da yalnız kalış. Yürümek somut dünyadan soyut dünyaya geçmekmiş. Ayaklarımız beynimizin verdiği otomatik talimatları uygularken, aklımız bedenimizden apayrı yerlere gidermiş yürürken. İnsan hafiflermiş yürüdükçe... Yazara göre insanın en güzel düşündüğü anlar yürüdüğü anlardır. Hatta bu konuyla ilgili iddia ettiği bir şey dikkatimi çekti: Yürürken düşünenlerle masa başında düşünenleri birbirinden çok farklı olduğunu söylüyor. Masa başında yazılan düşüncelerin çok ağır olduğunu, hazmedilemediğini hatta tüm bu kitapların birbirinin kopyası olduğunu öne sürüyor. Fakat yürürken düşünülen şeyin hareketten, dürtüden doğduğunu ve masa başında düşünülen şeylerden çok daha farklı ve özel olduğunu üstüne basa basa bizlere anlatıyor. Bu kanıyı da ünlü bir filozofla destekliyor: Nietzsche... Yürürken düşünenlerin en başında Nietzsche geliyor. Hatta yürüdüğü yolun haddi hesabı yoktur derler. "Bu durum bizi Nietzsche'nin ayağa düzdüğü methiyeye götürür: Sadece elimizle yazarız evet, ama sadece ayağımızla iyi yazarız" Nietzsche'nin hayatında yürümenin ne kadar anlamlı olduğunu kitabın "Niçin Bu Kadar İyi Yürüyüşçüyüm" adlı bölümünde şaşırarak öğreneceksiniz. Yürümeyi idrak ettik, tamam. Bir de yalnız yürümeli diyor yazar. İki kişiyle yürüyüş olmaz, piknik olurmuş. Aslında insan asla tek başına yürümez çünkü yürürken ruhuyla bedeni karşılıklı konuşurlarmış. O yüzden yalnız yürümek gerekli, düşünmek için. Yazara göre; insan yürürken bütün dünyayı geride bırakıyor. Televizyondaki haberler, okul dertleri, iş sıkıntısı... Yürürken hiçbiri seninle gelmiyor, dalıyor gidiyor insan. Şimdi, "hiçte bile, bunlar yürürken aklımızdan çıkmıyor." diyenleri de duyuyorum. Evet çıkmadığı zamanlar oluyor fakat yürürken derin düşüncelere daldığımız zaman bırakın geride bıraktıklarımızı, nereye yürüdüğümüzü bile unuttuğumuz oluyor. Yürümeyi sevmeyen ben bile bunu birkaç kez yaşadım. Bundan yola çıkarak; yazar yürümekle mutluluk arasında bir bağlantı kuruyor ve insanın geride bıraktıklarından sonra, yürürken keşfedebileceği bir sürü hazzın olduğunu öne sürüyor. Bir ağaç düşünün. Canımız sıkkın olduğu anda, kafamızın dalgın olduğu anda ona baktığınızı düşünün. Büyük ihtimalle güzel bir yorum çıkaramazsınız, detaylı bakamazsınız. Ama boş kafayla baktığınızda, o ağaçta bambaşka şeyler görebilirsiniz. İşte bunun için yürümenin yeterli olduğunu anlatıyor yazar. Demek oluyor ki yürümek düşündüğümüzden çok daha öte bir şeymiş. Yürümek asla spor değil bir düşünme yöntemiymiş. Yazıda ismi geçmediği birçok ünlü filozoflar yürürken düşünürlermiş. Yürümek başlı başına bir dinlenme yöntemiymiş. O halde ne duruyoruz?

Yürümenin FelsefesiFrédéric Gros · Kolektif Kitap · 20206,8bin okunma

··

7,8bin görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

şeyma

@Therose_ ·

11 Ocak 00:08

Okunacaklar listemde beni bekliyor.Yazınıza kitabı okuduktan sonra tekrar döneceğim inşallah.Alıntınızı görünce devam etmemek için kendimi zor tuttum ;))