Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.35
Gönderi
·
Puan vermedi
Elimde kitabın Yapı Kredi Yayınlarının 70. baskısı vardı. Üzerinde Sabahattin Ali nin yakın çekim portre veya vesikalık denebilecek fotoğrafı. Kendisini daha önce bıyıksız hali ile görmüştüm. Bu sefer simsiyah, gür ve düzgün bıyıkları ile beni karşıladı.
1937 yılında çıkan Sabahattin Ali'nin kuyucaklı Yusuf romanı, i edebiyatımızda ilk ve öncü sayılabilecek bir eserdir. Yazılana dek Türkiye'de pek ifade edilmemiş problemleri sayıp döküyor. Ezilen, hor görülen, istenmeyen köylünün ve toplum yapısının aksayan yönlerini ilk defa ayrıntılı bir kalemle dokumuş Sabahattin Ali.
Batı eserlerinde rastladığımız doğaya dönme, isyan vurguları var. Toplum düzenine de sert eleştiri yapıyor. Fakir Baykurtun da devamını getirdiği köy ve kırsal edebiyatının ilk eserlerinden sanırım.
Kuyucaklı Yusuf Roman Karakterleri
Kuyucaklı Yusuf: Kimsesi olmayan yoksul bir halk/köy çocuğudur. Henüz küçükken bütün ailesini kaybetmiştir. Soğuk ve sert arası, güvenini yitirmiş, cesur karakter. Muazzez'e sevdalıdır.
Muazzez: Kaymakam Beyin kızıdır, Kuyucaklı Yusuf'un hanımıdır. Mazbut, kimseye zararı olmayan, iyi niyetli, temiz karakter.
Kaymakam: Muazzez'in babası, aile fertlerine düşkün, içten, sevimli, şefkatli karakter. Türk sinemasının Hulusi Kentmeni gibi
Şahende Hanım: Kötülüğün temsilcisi. Kaymakamın hanımı. Nefret, kin, düşmanlık, haset, hırs dolu ahlak yoksunu karakter.
Şakir: Kasabanın kabadayısı. Her dediği olur. Ahlaksız, kötü bir karakter.
Kuyucaklı Yusuf Özeti
Bizim Yusuf, Kuyucak'ta doğuyor. Köylerini eşkıyalar basıyor. Bu esnada bütün ailesi öldürülüyor. Çocuk yaşta olan Yusuf bu şekilde kimsesiz kalıyor. Beldenin kaymakamı köyde tek başına perişan hâlde kalan Yusuf'a acıyıp onu evlat ediniyor. Bundan sonra Yusuf'a herkes Kuyucaklı Yusuf demeye başlıyor.
Kaymakam, Yusuf'a babalık ediyor. Yusuf'tan birkaç yaş küçük Muazzez adında bir de kızı var Kaymakam'ın. Muazzez ve Yusuf kardeş gibi büyümeye başlıyorlar. İkisi aynı okulda okuyor. Yusuf oldukça akıllıdır. Ancak henüz küçükken gördüğü olumsuz olaylar, onu dış dünyaya karşı sert ve acımasız biri haline getirmiş. Bunun için okuyamaz. Kaymakamın eşi Şahende, Yusuf'a üvey annelik yapmakta ama onu hiç sevmiyor. Ve fırsat buldukça hırpalamaktan geri durmaz. Yusuf böyle bir ortamda büyür, yetişkin biri olur.
Yusuf, yaşı büyüdükçe Muazzez'e karşı sevgi hisleri duyar. Muazzezin adeta üzerine titrer. Analığı Şahende'ye hiç güvenmez çünkü öz kızına dahi kötü olabileceğini düşünür.
Yusuf ve Muazzez bir gün bayram yerine birlikte gidince külhanbeyi Şakir, Yusuf'un yanında bulunan Muazzez'e laf atar, asılır. Bizim Yusuf durur mu? Şakiri iyice döver.
E tabi Şakir bunu unutmaz. Muazzez'i elde etmeyi kafasına koyar bir kere. Şakirin o güne kadar dediği dedik çaldığı düdük. Bir oyun yapar. Muazzez'in babası olan kaymakamı kumarda borca sokar. Borcuna karşılık ise Muazzez'i ister. Kaymakam istemese de kabul etmek zorunda kalır.
Bunu duyan Yusuf, bakkala gidip, Kaymakamın borçlandığı miktarı alır ve Şakir'e ödeme yapar. Muazzez, bu sefer bakkal ile evlenmek durumunda kalır. Muazzez'i elde etmeyi kafasına koymuş olan Şakir, düğün günü kaza süsü vererek bakkalı öldürür. E tabi her devirde haklı değil güçlü ayakta kaldığı için ceza almaz. Bir yolunu bulup kurtulur. Muazzez'in ailesine tehdit, şantaj ve baskı yoluyla kızı vermelerini söyler.
Bunlar olurken bizim Yusuf tüm kalbiyle Muazzez'i çok sevmektedir. Ama gel gör ki yoksul olduğu için ve Şahende sevmediği için duygularını hiçbir zaman dile getiremez. Muazzez'i kötülükten korumaya gayret eder. Sonra birgün, Muazzez, Yusuf'a hislerini açar. Onu çok sevdiğini söyler. Yusuf çok şaşırmıştır. Ne diyeceğini bilemez. Uzak bir hayal gerçekleşmiştir.
Analığı Şahende bu durumu öğrenince, kızını Yusuf'a vermektense Şakir'le evlendirmeyi tercih etmek ister. Muazzez'i zorla Şakir'le buluşmaya kalkışır. Hal böyle olunca bizim Yusuf ve Muazzez komşu köylerden birine kaçar ve orada nikah kıyarlar.
Şahende'nin içi Hanım, intikam arzusuyla dolmuş. Kaymakam baba çok memnun. Elinde ve evinde büyüyen Yusuf'un kızına iyi sahip olacağından şüphesi yoktur. Onlara yardım eder. Damadına iş güç verir ve ev kurmasına yardım eder.
Ve bir gün kaymakam bey kalp krizi ile ölür. Yusuf'la Muazzez'in gayet mutlu giden hayatları değişir. gölgelenir. Çünkü kaymakam ölünce, Şahende ve Şakir içlerindeki kini dökmeye tekrar başlarlar. Yusuf'u gezici görevle köy tahsildarlığına koyarlar.
Yeni kaymakam da Şakir ve Şahende'nin elinde oyuncak olmuştur. Yusuf işe gidince, Şahende evini içki ve eğlence merkezi haline getirir. Kızını da evet öz kızını öz annesi intikam ve hırs duyguları ile fuhuşa sürükler. Konu tabi köy yerinde ve her yerde duyulur. Bizim Yusuf işten eve habersiz döndüğü bir gece kendi evinde eğlence olduğunu görür. İçeri girdiğinde elindeki kırbaç ile herkese vurmaya başlar. Kırbaç ile lambayı kırdığında ortalık kararınca içeridekilerin hepsinin silahlarına uzadığını son anda görür. Ve tabancası ile içeridekilere ateş etmeye başlar. Bir süre sonra bütün sesler kesilir. Yusuf, Muazzez’i iniltilerinden tanır ve karısını alarak hızlıca kasabadan uzaklaşır. Sonra yeterince uzaklaştığını düşününce atından inmeye çalışırken Muazzez’in yaralı olduğunu fark eder. Muazzez o geceyi çıkaramaz ve oracıkta ölür. Yusuf, Muazzez’i kendi elleri ile açtığı çukura gömer. Sonra bir daha kimsenin göremeyeceği bir şekilde ortadan kaybolur. Bizim Yusuf, Köylü Yusuf, Kuyucaklı Yusuf. Yani bu okuduğumdan ne anladım? Bu dünyada iyi şeyler çok sürmüyor. Mutluluk, huzur, güven, aşk hiç bir zaman rahat yüzü görmüyor. Hele bir de köylü olursan durum Yusuf'un durumu gibi daha beter cehennem oluyor. Bu arada romanın ismi Kuyucaklı Yusuf ama bence en zor durumda kalan Muazzez. Romanın ismi Yusuf ve Muazzez de olabilirdi bence. Borç ödeme karşılığında herkese verilebilir bir mal gibi davranılmış kendisine. Ve gün yüzü görmemiş garibim Muazzez. İşte tam da bu noktada zaten Sabahattin Ali nin bu eseri dobra dobra yazılmakla önem arz etmektedir. Çünkü yazıldığı dönem bu meseleler rahatça konuşulacak gibi değildi maalesef.
·
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.