Milan Kundera, James Joyce’un edebiyatı ile ilgili şöyle diyor: “Joyce, şimdiki anın peşine düşer ve onun büyük mikroskobu, bu uçucu ânı durdurup yakalamayı ve bize göstermeyi başarır.” Bu tespit, tam olarak Dublinliler’de karşımıza çıkıyor. Modernist Avrupa edebiyatının geleneğe net bir şekilde tavır koyan yazarlarından İrlandalı sanatçı James Joyce’un 1904-07 yılları arasında kaleme aldığı on beş öyküden oluşan bir kitap Dublinliler. James Joyce’un hayatından da izler taşıyan öyküler, yazarın kendisinin de söylediği gibi çocukluk, ergenlik, yetişkinlik gibi hayatın zaman dilimlerini kapsamakla birlikte, yine yazarın ifade ettiği gibi son birkaç öyküde toplumsal hayattan kesitleri de sunar. Her ne kadar ayrı ayrı öyküler olarak okunabilse de aslında yazarın niyetinin öyküler arasında bir tema bütünlüğü oluşturmak olduğunu anlıyoruz. Hepsi aslında Dublinli olmak üzerine kuruludur ve İrlanda’nın politik, dinî ve kültürel sorunlarına da göndermelerle doludur. Bütün öyküleri tek bir çatı altında toplayan tema tutsaklık, tutulup kalmış ya da paralize olma halidir. Ayrıca, yazarın Sanatçının Portresi Olarak Bir Genç Adam eseriyle de paralellikler taşır. Özellikle çevrildiği zaman, genelde okunabilirliği bir hayli düşük olan Ulysses ve Finnegans Wake gibi eserlerinden yepyeni bir anlatım tarzı ve hatta dil icat etmiş olan James Joyce’un Dublinliler eseri yazarla tanışmak ve onun edebiyatının ilk izlerini sürmek için ideal bir eser. Öyküler arasında belli belirsiz kurulan bağlar, sembolik ve kapalı anlatım, ironi ve minik oyunlar eseri ayrıca ilginç kılıyor. Özellikle sonu açık kalan öyküler okumayı sevenlere tavsiye ederken okuma sürecinin de minik araştırmalarla desteklenmesini tavsiye ederim.

DublinlilerJames Joyce · İletişim Yayıncılık · 20212,155 okunma

·

45 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nur