platon’a göre, karşıtı olan bir şey muhakkak karşıtından ortaya çıkmalıdır. mesela bir şey büyüdüğünde, daha önceki küçük halinden daha büyük bir hâle gelir. keza bir şey küçüldüğünde de daha önceki büyük hâlinden daha küçük hâle gelir. aynı şekilde güçlü zayıftan, hızlı ise yavaştan meydana gelir. o hâlde her şey ancak kendi karşıtından meydana gelebilir. karşıt çiftler arasındaki bu dönüşümde her zaman birinciden ikinciyi ve ikinciden birinciyi meydana getiren iki tane doğuş vardır. örneğin biri büyük biri küçük iki varlık arasında, büyüme ve küçülme yoluyla birinin büyüdüğü diğerinin ise küçüldüğü söylenebilir. her oluşumda zorunlu olarak biri diğerinden meydana gelir ve bu değişim iki yönlü gerçekleşir. uyanık olmanın karşıtı uyumaksa, hayatta olmanın karşıtı ölümdür. o hâlde hayatla ölüm birbirlerinin karşıtı olduklarına göre, bunlar karşılıklı olarak birbirlerinden doğarlar. canlılar ve hayat, ölülerden doğarlar. ölüm ve hayat ilişkisindeki doğuşlardan birisi ölmektir. karşıtlar ilişkisinde iki doğuş olduğuna göre, “ölmek” doğuşunu dengeleyecek başka bir doğuş olmazsa, doğa eksik kalır. işte bu ikinci doğuş da “yeniden doğmak”tır. işte, ölülerden hayatın doğabilmesi için ise ruh olmak zorundadır. ayrıca karşıt çiftler arasında bir daire çizecek şekilde ikili doğuş olmasaydı ve doğuş karşıtlardan birinden diğerine düz bir çizgi çizecek şekilde gerçekleşseydi, bütün varlıklar aynı görünüme sahip olurdu, aynı etkiye maruz kalırdı ve artık doğamazlardı. yani, yeryüzünde hayat diye bir şey olmazdı, çünkü ölülerden hayatı meydana getirecek olan ikinci doğuş eksik kalırdı. bu da yeniden doğuşu ve dolayısıyla ruhun varlığını ispatlayan ekstra delildir.

PhaidonPlaton (Eflatun) · Kabalcı Yayınevi · 2012803 okunma

·

1 artı 1'leme

·

55 görüntüleme

ilkay aktas

@1stMOON_ ·

20 Ocak 18:29

nominalizm..

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.