Ah Yaşar Kemal ben seni sevmeye nerden başlayayım? Hangi yönünü en çok seveyim? Sayfalarca yazdığın betimlemelerde bile olay heyecanını asla azaltmamandan mı? Bu betimlemelerle özlediğim sevdiğim şehir Adana’yı ordaymışım gibi bana yaşatmandan mı? Hangi karakteri anlatıyorsan olanca empatinle bizi de onu anlayacak seviyeye ulaştırmandan mı? En absürt olayları bile öyle olağan öyle doğal anlatmandan mı?
Ah Yaşar’ım Kemal ben seni sevmeye nerden başlayayım? Bizi bizden iyi tanımandan mı? Toplumdaki, düzendeki tüm çarpıklıkları küçücük yaşta görmenden mi? O yaşta bunu dile getirmenin en güzel yolunu bulmandan mı? Kaleminden bazen isyan, bazen sevgi, bazen çaresizlik akmasından mı? Dağın her iki yüzünü de görmenden mi? İki yüzünü de kabullenmenden mi? Yoksa Anadolu halkının tüm karmaşasını görüp görmekle kalmayıp olanca sadelikleriyle bize sunmandan mı başlayayım?
Her kitabında bu sebeplerin her biri ve niceleri için seveceğim seni. İyi ki geçtin bu topraklardan Yaşar’ımız Kemal.
Akçasazın Ağaları’na gelince bir toprak meselesi diyeceğim. Bu ülkede yaşayan, bu ülkeyi bilen herkes toprak meselesinin boyutlarını, toprak hırsının insana neler yapacağını ve yaptıracağını çok iyi bilir. Akçasazın Ağaları bir toprak meselesidir arkadaşlar.
