Bazen kitapları biz değil kitapların bizi seçtiğini düşünüyorum. Yanında her zaman bir kitap taşıyan ben , o gün unutmuş işe de yarım saat erken gitmiştim , kahve almak için girdiğim benzinlikte karşılaştım bu kitapla . Elime alır almaz kasada buldum kendimi . Bazı kitaplar vardır , onların altı çizile çizile sindirile sindirile okunur . Bu da onlardan biri benim için . Elli sayfalık kısacık gözüken ama hayatımın klavuzu olabilecek , her cümlesi altından değerli bir kitap . Benim gibi hep mutlu olmak isteyen mutluluk için çırpınıp duran birine mutluluğun sonsuz ve çabayla olmayacağını anlatan tokat gibi cevaplar verdi . Mutluluk neymiş öğrendim . “ En büyük mutluluk kişiliktir ” kişilikmiş .