305 syf.
10/10 puan verdi
·
3 günde okudu
·
2 görüntüleme
"... ki, aydınların kendilerini öldürmeleri -Öldürme biçimi ne olursa olsun- artık on dokuzuncu yüzyılda, hatta yirminci yüzyıl başlarında dayandığı nedenlere dayanamaz. Çağımız aydını, örnekse Dostoyevski'nin Kirillov'unun tartıştığı biçimde, Tanrı'nın varlığı-yokluğunu tartışmamaktadır artık; ne kendi dışında, ne kendinde bir Tanrı'nın varlığına inanmaktadır o. Daha önce belirttiğim gibi, bugün düşünsel faaliyet içinde olan insan, Camus'nün Mersault'sunun 'hiç'lik ve 'hiç'liğe başkaldırış anlayışından da uzaklaşmıştır. 'Cehennem başkaldırıdır' anlayışı ise, nükleer bir zamanı yaşayan bugünün aydını için yeterli bir yanıt teşkil edememektedir. Artık hayatlar, bilgisayarlar başında oturan herhangi bir teknokratın çılgınlık an' ına bağlı ve o teknokrat yalnızca günlük bir sorunundan, zamanımızın yaygın bir sorunu haline gelen 'stres' durumundan ötürü delirebilir; delirip önündeki düğmeye basabilir. Bu durumda, aydının, insan varoluşunu sorgulayışı da yeni boyutlar kazanmaktadır. O şimdi, büyük bir sürünün bir üyesi olmayı reddedişle tekniğin kendisini büyük sürünün zorunlu üyesi kıldığı en kıstırılmış noktasındadır hayatın. Öyleyse, bu yeni durumda, aydın intiharının anlamı da, 'tek'liği ortadan kalkmış bütün toplum üyeleri sayısınca çeşitlilik göstermeyecek midir? İnsan, aklıyla akıldışılığa ulaştırdığı bu dünyada artık yalnızca kendine başkaldırmak durumunda kalmayacak mı? .. " (Sf.103)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.