"Bu arılar neden kovan yapıyorlardı ? Kim öğretmişti onlara bunu yapmayı ?
“Bunu bilirler. Onların doğasında var,” demişti bir sorduğumda babam.
— —
Peki benim doğamda ne vardı ? Ben ne yapmayı biliyordum ?" (S.196)
Ammaniti uzun zamandır okumak istediğim bir yazardı. @canyayinlari bazı güzel kitapları vakti zamanında basmış fakat devamı gelmemiş. Bu kitap da onlardan biri.
Bu ay bir çocuğun dilinden yazılmış 2. kitabı okudum. Onca Yoksulluk Varken, çok okunan çok sevilen bir kitap fakat orada küçük çocuğun büyük lafları kitaba girmemi engellemişti. Burada ise gerçekten bir çocuğun yaşayabileceği, söyleyebileceği bir maceraya atlıyoruz. Bu nedenle Kitabın bir macera romanı olduğunu söylemek daha dogru diye düşünüyorum. Ilk 50 sayfa olayların yavaş ilerlediğini düşünürken birden birşey oldu ve kitabı elimden bırakamadım. Gercekten soluksuz okudugum bir kitaptı. Yazarin betimlemelerine hayran olmamak elde değil. Michele 9 yaşında bir çocuktan beklenecek söz ve eylemlerle sizi bambaşka bir dünyaya çıkarıyor. Sonu için bir öngörüm vardı ve öyle olsa gözyaşım, göz kanalımın ucunda hazır beklemedeydi Neyse, siz okuyunca bakalım ne düşüneceksiniz? Bir de siz hiç "çamaşırcı ayı" diye bir hayvan duydunuz mu? Ben hiç duymamıştım. Çamaşırcı ayı, aslında bildiğimiz rakunmus. Yemeklerini yemeden önce suya batirdigi için bazı yerlerde bu isim verilmiş
Yazara en kısa zamanda Tanrı Nasıl İsterse kitabıyla devam etmeyi planlıyorum. Baskısı hala var o Kitabın. Tükenmeden alın bence, pişman olunacak bir kalem gibi gelmedi bana Ammaniti. Keyifli okumalar dilerim.
