gecenin,  rayların, gözlerin şerrinden ona sığındım. olmadık yerde insanın canı tutar uzakları çeker diye korktum uzaklardan ona sığındım. şehrin karanlık bir ağzı var, kaldırımlar boyunca evleri, otomobilleri, kafeleri, yapay çiçekleri çiğneyip tüküren ağzı beni de çiğner tükürür dedim ona sığındım. o kadar çok sığındım ki bir ağaç kavuğunu andıran dalgınlığından başını çıkarıp "yeter," dedi, "yeter tanrı'ya bu kadar sığınsaydın ererdin." tabi onun böyle ansızın çıkışları beni yıldırmaz. onun yeter deyişinde bir yetmez, git deyişinde bir gitme vardır. 
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.