Başak Yılmaz: Tuhaf bir adam oldum Kendimle konuşuyorum evin içinde Biraz da şu koltuğa oturayım, diyorum Perdeleri ne kadar zamanda yıkardın, diyorum Bir gün olsun açık bırakmıyorum yatağımızı El ayak değmeyen yerler nasıl tozlanıyor böyle Merak etme, mutfağı tertemiz ettim Terlikler senin istediğin gibi duruyor Çamaşır ipini silmeden asmıyorum...

Tuhaf bir adam oldum Kendimle konuşuyorum evin içinde Biraz da şu koltuğa oturayım, diyorum Perdeleri ne kadar zamanda yıkardın, diyorum Bir gün olsun açık bırakmıyorum yatağımızı El ayak değmeyen yerler nasıl tozlanıyor böyle Merak etme, mutfağı tertemiz ettim Terlikler senin istediğin gibi duruyor Çamaşır ipini silmeden asmıyorum çamaşırı Bir kahve yapayım diyorum İki fincan koyuyorum, süt hazırlıyorum sana Sessizlikten mi nedir Bütün bunları yüksek sesle söylüyorum. İnsan başka nasıl katlanır ölüme, bilmiyorum. Misafirler gitti Biz kaldık yine. Eşyaların düzeni bozulmasın diye Çırpınıp durdum sessizce. Yeri değişen her şeyin Seni biraz daha uzaklaştırdığını söyledim Öylece baktılar yüzüme. İnsan anılarını nasıl korur başka Bilmiyorum Duvarda kocaman bir çivi deliği. Yollarımın sahibi Ben ölene kadar İkimiz de bir yere gitmiyoruz. Herkes gülüp oynuyor Hatice Gülüp oynamayanın da Yarası yaramıza değmiyor. Ne yapacaklardı, değil mi Başkalarının ölümü Bir gizli yaşama sevinciyken. Kadınım Kaç kez gölgelendi yüzümüzde Hayatın o büyük bağışı: Acısını unutanın Yıldız dolmuyor gecesine Buydu bizim soylu yalnızlığımız. Bir ölü zamandan ötekine Kan pıhtısı birer cümle hepsi de. Ah ey hak edilmemiş hayat Nasıl da düşüksün sözler içinde. Gelsinler mi? Gözlerin hâlâ o boşlukta. Uzaklık ne büyük imkân! Herkesten çabuk inandılar ölümüne. Evimin sızısı Kardeşlerin ölümün olmadığı yerlere gittiler!

Sayfa 24 - Kırmızı Kedi Yayınevi

Yaşıyoruz Sessizce Şükrü Erbaş

11 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Başak Yılmaz