Haraç öyküsünü ikinci okuyuşum. Daha önce bu kadar hoşuma gitmemişti. Sanırım Füruzan ın hikayelerini okumak, diline alışmak gerekiyor. Çok hüzünlü bir hikaye Haraç. Kimsesizlik, sahipsizlik, cahillik, fakirlik hepsi bu hikayede toplanmış. Parasız yatılı, yaz geldi, Edirne nin köprüleri, iskele parklarında öyküleri de çok güzeldi. Bu öyküler de gurbeti, kimsesizliği tüm çıplaklığı ile çocuk ve kadın gözüyle anlatıyor. Okumanızı tavsiye ederim.
