Aşkın Metafiziği 'i okuduktan sonra sıra aşkın tarihinde idi...
Duygu/aşk, evlilik/üreme, cinsellik/haz...
Her devir kendi çıkarları doğrultusunda oynadı bunlarla ya birleştirmeye yada ayırmaya çalıştı bazılarını. Evliliğin, sadece çıkarlar ve statü için gerekli olduğu dönemlere de, zinanın cezasının kırbaçlanmak olduğuna da, erkeksiz zevk almanın günah sayılması ile kadın sünnetine de tanıklık etti tarih. Balzac'ın "Evliliğinizi bir tecavüzle başlatmayın." demesi bile birșeylerin ne kadar yanlış yürüdüğünü gösteriyor. Biz de cinselliği bastıran ama kafayı ona takmış bir coğrafya ve kültürde yaşadığımız için aklıma gelmeyenleri de varın siz düşünün.
ibb.co/bvyNx4W
Fransız devrimi öncesi, Bosch'un ayıplanması gerektiğini düşündüğü, ten düşkünü ve şehvete teslim olmuş insanoğlunu ve bunların cehennemde azap çekmelerini resmettiği "Dünyevi Zevkler Bahçesi" tablosu, ki ona göre bunun sorumlusu tabiiki şeytanın casusu olan kadındı. Kilise ve devlet elbirliği ile cinselliğin pis ve iğrenç, hazzın ise tehlikeli birşey olarak görüldüğü ve baskılandığı bir ahlaki düzenin hüküm sürdüğü dönem için güzel bir örnek.
Tabi devrim sonrasıda hemen bugünkü çağdaş düşünceler açığa çıkmış değildi, bunun için 19.yy'ı beklememiz gerekti, yani "kadın, kocasının arzusuna uymak zorunda değildir, her tür aşk ilişkisinin temeli rızadır." diyen ve zihinleri sarsan Rousseau'yu.
En başta bahsettiğim aşk/üreme/haz üçlüsünü de kafaların değişmesi ve modernleşme ile artık ayrı ayrı ele alabiliyoruz. Evlenmeden de aşık olmadan da cinsellik yaşamak mümkün. Bu elde edilmiş haklar özgürlük alanını arttırıyor orası kesin, ama şimdi ise hepsini birden istiyoruz. Çağımızın ideali de bu değil mi işte; uzun süreli, sadık ve haz veren aşk, ki bu da hiç kolay değil. Bunun üzerine kitaptan en sevdiğim alıntıyı bırakıyorum:
"Aşkı özgürce yaşamak, baskı altında yaşamaktan daha kolay değil."
