Savaş :(
Kafasına siyah kukuleta geçirilmiş adam, yaralı koluyla çocuğunu bağrına basmış, tozlu kirli sol elini, korkudan ya da geçirdiği havaleden yarı baygın oğlancığın alnına koymuştu. Dünyanın bütün sevgisi o ince parmaklı zayıf elde toplanmıştı sanki; öyle yumuşacık, okşar gibi, incitmekten çekinerek... Başı öne eğikti, dudaklarının kıpırdadığı fark edilmiyordu, ama çocuğun terden kirden alnına yapışmış siyah saçlarına değiyordu çenesi. Kafasına geçirilmiş; aşağılanmanın, yenilginin, belki de ölümün simgesi lanetli kara çuvalın altından çocuğuna sevgi sözcükleri fısıldıyordu besbelli. Korkma, bu bir oyun, diyordu belki de. Oğlunu bütün bir dünyaya karşı korumak istercesine sanki koruyabilirmiş gibi ve koruyamayacağını bilmenin çılgın, umarsız kederiyle yaralı koluyla ve yüreğiyle sıkı sıkı sarılmıştı ona. Çocuğun, babasının kolundan sızan kana bulanmış yüzünde, yarı yumulu gözlerinde ne korku, ne gözyaşı, hafifçe aralanmış ağzında ne sitem, ne feryat; bir daha hiç konuşmayacağı, hiç ağlamayacağı besbelli bir suskunluk.
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.