Sartre'a göre ne babaya ne de Tanrı'ya sığınabilen bilinç "özgürlüğe mahkûmdur." Ivan Karamazov da kararlarında özgür olmanın insana azap verdiğinden söz eder: "İnsan için vicdan özgürlüğü kadar çekici, ama o kadar da azap verici bir şey yoktur." Zebercet'in zihninde yine bir an için yanıp sönen, "yeryüzünde canlı kalmanın bir bakıma suç işlemeden olamayacağı" düşüncesi okuru bir kez daha Karamazov kardeşler'in dünyasına, insanın kendi köşesinde otururken bile bir suçu paylaşıyor olabileceği fikrine götürür.
Sayfa 160
·
43 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.