çok geç keşfettiğimi düşündüğüm kitap. ama üzülmüyorum. zira geç keşfettiğimi her düşünüşümde tekrar tekrar açıp okuyacağımı ya da en azından bir göz atacağımı biliyorum. çok sevdiğim kitapları bitirdikten sonra ağzımda genellikle bir fincan sütlü kahve tadı kalır. dublörün dilemmasının tadı da bir fincan sütlü kahveye eşit benim için. bir kitabı okurken gülmek ve hatta kahkaha atmak çok ender gerçekleşen bir durumdur; bu yüzden okunması gereken eğlenceli bir kitap.
