Mart ayının ilk kitabını bitirdim ve üzerine birkaç şey söylemek istediğim çok farklı ayrıca tartışmaya her yönden açık bir eser kesinlikle. Shelley’den okuduğum ikinci kitap bu arada. Frankenstein en sevdiğim ve unutulmaz bulduğum klasikler arasında. Kadın Klasikler serisinden okuduğum bu ilk kitap hem gotik edebiyat ürünü, hem de bir bilimkurgu. 21.yy’da geçen bu eser salgını ve dehşeti anlatan apokaliptik bir kurguya sahip. London’un okuduğum Kızıl Veba kitabıyla çok fazla benzerlikleri olduğunu söyleyebilirim, o kitap da bir postapokaliptik eserdi ayrıca. Apokaliptik kurguya sahip kitaplar bilimkurgunun alt bir ürünü olup insanlığın sonunun gelmesini ve dehşetli felaketleri konu edinir. Son İnsan’da bu kurguya sahip eserlerden biri ve ilk modern örneği temsil ediyor. Olaylar ve karakterlerin hayatındaki değişimler çok hızlı ilerlemesine rağmen çok derin bir kitap. Karakterlerin ruh hali, hedefleri ve istekleri içinize işliyor adeta. Üç bölümden oluşan kitap; birinci bölümde bizleri İngiltere’de karşılıyor ve siyasi değişimlere uğrayan bir yönetim biçimi anlatıyor. İkinci bölümde “Veba” ile tanışıyoruz ama ondan önce yazarın üzerinde durduğu bir konudan bahsetmek istiyorum; Türkler ve Yunanlılar. Müslümanların barbar olduğunu dile getiriyor kendisi. Bu iki millet arasında sürekli yaşanan gerilimden ve savaşlardan da sayfalar dolusu bahsetmiş. Bunun dışında harika bir kitaptı. Üçüncü bölüm ise insanlığın salgınla savaşını ve yaşanan acı dehşeti anlatıyor. Son İnsan, Yunan mitleriyle, Shakespeare’la ve Lord Byron şiirleriyle beslenmiş resmen. Bir drama havası vermiş bunlar kitaba. Okuması daha da zevkli oldu bu nedenle. Uzun zamandır böyle değişik ve ilginç bir kitap okumamıştım. Farklı duygulara tanık olmak istiyorsanız hazır Pandemi’nin içindeyken bu kitaba bir bakmalısınız bence.

Son İnsanMary Shelley · Can Yayınları · 2021303 okunma

·

902 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.