Gırtlağıma kadar doluyum, zaman zaman dolarım böyle, kelimeler birbirine düğümlenir, çıkmak isterler ağızdan çıkamazlar, kalmak isterler yerinde onu da beceremezler ve ansızın birikmiş haliyle hesapsız çıkarlar.Hesapsız yer zaman faretmeden çıktıysa çok susmuştur, çok birikmiştir içerde, zamanı gelip kozasından çıkan kelebek gibi...
Suskunluklarım da var benim, içimi dağlayan, dolduran, o zaman kimse değil sadece dostum kalem kağıttır.Öyle bir bütünleşirim ki dostlarımla kanter içinde uykumdan uyanıp deşarj olmak ister gibi ve, onlara derdini anlatmak, onlarla dertleşmek gibi...
Kağıt, kalem gitmeyin benden ben sizden gitmeyeceğim çünkü...
BESEN