Birçok yerde sevilmiş ve önerilmiş bir kitap olduğunu görünce başlamak istedim. Yüksek beklentilerle başladım fakat belli bir kısma kadar istediğim o tadı alamadım. Bunun sebebi büyük oranda dilinin akıcı olmamasıydı. Çeviriden mi kaynaklanıyor yoksa 5 yaşındaki çocuğun diliyle yazıldığından mı bilmiyorum. ‘Büyükbaba/büyükanne dedi ki’ ifadelerine sık sık yer vermesi, doğayı uzun uzun betimlemesi, bir olaya yer verilmemesi okumamı yavaşlattı. İlerledikçe buna alıştım ve kitaptan tat almaya başladım. Sonra evet dedim, dedikleri kadar varmış. Okumaya başlayınca ilk bölümler için benim gibi düşünen olursa kesinlikle devam etmeli. Kitabın içeriğine gelecek olursak, yazarın otobiyografik eseridir. Çerokilere (Kızılderili bir kabile) ithafen yazılmıştır. Küçük ağaç anne ve babasını kaybettiği için 5 yaşında büyükbaba ve büyükannesiyle beraber yaşamaya başlıyor. Herkesten uzakta, huzurlu şekilde doğayla iç içe yaşıyorlar. İhtiyaçlarını doğadan karşılıyorlar. Yiyeceklerini, ayakkabılarını, ilaçlarını.. Kendinizi bu şehrin bunaltıcı havasından çıkmış, doğanın içinde dolaşırken, kulağınızda kuş cıvıltıları , mis gibi çam kokusu içinde buluyorsunuz. Bu süreçte büyükanne ve büyükbaba Küçük ağaç'ı eğitiyor. Eğitimin ailede başladığını gösteren güzel bir örnek. Ona; yaparak yaşayarak öğrenmeyi, sorumluluk almayı, ihtiyacın kadarını almayı, saygıyı, sevgiyi, dürüstlüğü, doğaya karşı sorumluluklarını, hayvan sevgisini güzel bir şekilde öğretiyorlar. Özellikle anne-babaların, eğitimcilerin ve sonra herkesin okuması gereken bir kitap olduğu kanısındayım :)

Küçük Ağaç'ın EğitimiForrest Carter · Say Yayınları · 20218,1bin okunma

·

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sena