Öne Çıkan Yorum
Atiila İlhan’ın dediği gibi “Bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat, okuyarak,dinleyerek değil”
Kitabı bitirdiğimde bu kitap nasıl nobel aldı diye serzenişte bulundum. Aradan 1 yıl geçmedi kitabın baş kahramanının yaşadığı, kendini insanlardan soyutlaştırma, sansasyonel olaylar karşısında bile hiçbir şey hissetmemeye başladım o gün anladım ki nobeli gerçekten hak ediyormuş :)
Ben de mahkemeye kadar ne kadar basit bir kitapmış dedim. Sonra mahkemede olan oldu. Çok beğendim gerçekten. Demekki ya empati kurarak ya da birebir yaşayarak başkalarını anlayabiliriz. Onun haricinde sırf eleştiriyoruz maalesef.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.