Koşuyorum, koşuyorum, koşuyorum… Nefes nefese kalmışım. Biraz şurada durup soluklanmak istiyorum. Sonra yine koşmaya devam ederim nasılsa. Ahmet Erhan’ın söylediği gibi: “Aklım tekmelenmiş bir sokak köpeği gibi uzun uzun uluyor. Bunun için ölümden böylesine çok söz etmek durumunda kalıyorum ve öylesine yaşamla doluyum ki, bir tek anının, bir tek