Yok bir şeyim, sadece biraz melankoliğim!
Koşuyorum, koşuyorum, koşuyorum… Nefes nefese kalmışım. Biraz şurada durup soluklanmak istiyorum. Sonra yine koşmaya devam ederim nasılsa. Ahmet Erhan’ın söylediği gibi: “Aklım tekmelenmiş bir sokak köpeği gibi uzun uzun uluyor. Bunun için ölümden böylesine çok söz etmek durumunda kalıyorum ve öylesine yaşamla doluyum ki, bir tek anının, bir tek
··
322 views
Rüyamda, ölmüş bir el tüm şefkati ile saçlarımı okşuyor. Ona sıraladığım tüm keşkelere, sonucun değişmeyeceğini söyleyerek yanıt veriyor. Onun bu şefkati bendeki bu sızıyı artırıyor... Dinlediği son şarkıya inanıp daha çok canım yansın istiyorum:
"Penceresiz kaldım anne.
...
Duvarlar konuşmuyor anne
Açık kalmıyor hiç bir kapı."
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.