Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

Gönderi

276 syf.
7/10 puan verdi
·
Beğendi
·
7 günde okudu
Kitap 1900’ler İrlanda’sına ait 15 öyküden oluşuyor. Öykü kahramanları sosyal hayatlarının, dini inançlarının ve milli göreneklerinin ağlarına takılıp kalmış ve durumlarını olduğu gibi kabullenmiş kahramanlardan oluşmaktadır. Önsöz ve son söz tavsiyelerine göre, bu kitap okunmadan önce Joyce’un Sanatçının Portresi adlı kitabı okunursa buradaki öykülerin anlamları daha anlaşılır olacakmış. Bu yüzden James Joyce ile ilk kez tanışacak olanlar Sanatçının Portresi kitabına öncelik vermeliler. Bazı hikayeler, önsöz ve sonsözdeki hikaye bazında yapılmış derin açıklamalardan sonra zorla sevdiriyor kendini. Kitabın çevirisinden ben memnun kalmadım ama sadece iletişimde bulunan önsöz ve sonsözün de hikayelere kaydadeğer bir anlam kattığını bilmekte fayda var. Uyarıyorum; zaferle sonuçlanana kadar İngilizler’e karşı verdikleri takdire şayan bağımsızlık mücadeleleri ile, sokakta ilk defa gördükleri birine bile en samimi tavırlarıyla selamlamalarıyla, kendileri Katolik olmasına rağmen kendilerinden olmayan dinlere inanılmaz saygılı oluşlarıyla kendini sevdiren, sıcakkanlı İrlandalılar’ı sakın yanılıp da James Joyce’un anlattığı kadar karamsar ve tutsak insanlar olarak görmeyin lütfen. Üniversitedeyken kazandığım Erasmus bursu sayesinde “Cennet olsa olsa, böyle bir yerdir” diyerek yeşiline, doğallığına hayran kaldığım İrlanda’da 3 ayımı geçirdim. Bu kitabı da özlediğim İrlanda ve İrlandalılar’ı yad etmek için büyük bir hevesle almıştım. Ama James Joyce İrlanda’yı öylesine karamsar bir havada resmetmiş ve kahramanları genel olarak kendilerini ülkelerinde tutsak hisseden, özgüvensiz ve depresif ya da pek sevilesi olmayan tiplemelerden oluşturmuş. Bu yüzden ben kitaptan umduğumu bulamadım. “Manzarayı seyrederek hayatı düşündü; ve (hayat üstüne düşününce hep olduğu gibi) hüzünlendi. Yumuşak bir melankoli kapladı içini. Kadere karşı mücadelenin boşunalığını duydu, çünkü bunca çağdan ona miras kalan bilgelik yükü buydu.” “Ama bedenim bir arp ve onun sözleri ve jestleri teller arasında gezinen parmaklar gibiydi.”
Dublinliler
DublinlilerJames Joyce · İletişim Yayıncılık · 20212,154 okunma
··
65 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.