Kitaptaki hiçbir kahramanın ismini bilmemek, bilmiyor olmak...O kadar hoşuma giden şey oldu ki kitapta biriyle başlayayım dedim.
Bir kitap kahramanıyla empati yapmak bu kadar mı zor olur? İnsanı bu kadar mı yorar, insan her sayfada acaba ben olsam yapar mıydım, ya da ne yapardım der mi? Ve aslında onun yerinde olmadığım, onun gibi milyonlarca insanın var olduğunu bildiğim için her sayfa her cümle beynimde balyoz etkisi yarattı.
İşin tuhaf yanı kitabın adı açlık olmasına rağmen diğer tüm duyguları daha fazla hissettim. Çünkü kahramanın yaptığı gibi açlığı unutmak için diğer duygulara yoğunlaştım.
Kitap gerçekten övülmeye okunmaya değer bir kitap.
Kitapta insanı etkileyen çok cümle var yalnız beni en çok üzen , etkileyen en doğru tabiriyle korkutan (evet bir gün bu cümleyi kullanmaktan korkuyorum) cümle şu; " Artık bu hayatı, mücadeleye değer görmüyorum."
