Aşkın Sonu, ilk önce karakterlerin hayatlarının anlatıldığı ve tek bir gözden gördüğümüz ağır ilerleyen bir filmin ilk yarısı gibiydi. Sarah’nın günlüğü ile birden ikinci yarı başladı. Günlüklere gelene kadar en az Bendrix kadar ben de Sarah’ya karşı nefret duydum. Doğru ya da yanlış olsa bile Sarah’nın kendi inançları ve Bendrix’e olan sevgisi, onun icin kendi hayatından vazgeçmesi ön yargılarımı tokat gibi yüzüme vurdu. Empati içinde empati yaparken kendimi bulduğum bir kitaptı. Sevgi ile nefretin, fedakarlık ile vazgecişlerin, öfke ile affedişlerin ne kadar ince çizgi üzerine kurulu olduğunu çok güzel anlatmış Greene.
