“ Acı bile çekmiyorum. Her şeyi küçümsemem büyük ki kendimi de gör görüyorum; diğer insanların acısını küçümsediğim için kendi acımı da hor görüyorum ve böylece kendi açımı kendi kibrimin ağırlığı altında parçalıyorum. Ah, fakat sonra daha fazla acı çekiyorum çünkü birinin kendi acısına değer vermesi, gururun altın güneşi ile süslenir. Büyük ızdıraplar, bize acının seçilmiş kişisi illüzyonunu verebilir. “