Yalın bir yazı dilinin yanı sıra depresif bir hava sezdiğim kitapta, Elif Şafak farklı bir yaklaşım denemeye çalışmış. Ancak çok olduğunu düşünmüyorum. Tek beğendiğim noktası, ana kahramanlar Ömer ve Gail ışığında yaptığı psikolojik çözümlemeler oldu. Ev arkadaşı olan 3 gencin hikayesiyle başlıyor kitap... Hepsinin hayatı, yaşayışları, sorunları farklı ve biz romanda tüm bunlara tanık oluyoruz. Mekansız bir adam ile karanlık, depresif bie kızın aşkını okuyoruz. Şafak, sonu ile ters köşe yapmayı başarıyor.
