Kitap

"Seni seviyorum... Deli gibi değil, gayet aklı başında olarak seviyorum..."

Önüne geçmek mümkün olmayan işlerde telaş ve heyecan göstermek çocukluktur.

Bizim mantığımızla hayatın mantığı asla birbirine uymuyordu.

Şimdi aramızda noksan olan şeyin ne olduğunu biliyorum!" dedi. "Bu eksik sana değil bana ait... Bende inanmak noksanmış... Beni bu kadar çok sevdiğine bir türlü inanmadığım için, sana âşık olmadığımı zannediyormuşum... Bunu şimdi anlıyorum. Demek ki, insanlar benden inanmak kabiliyetini almışlar... Ama şimdi inanıyorum... Sen beni inandırdın...

Onların beni anlamalarına imkân yoktu.İzahat vermeye de asla mecbur değildim.

Bu akşam anladım ki bir insan diğer bir insana bazen hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla sarılabilirmiş.

En tatlı emellerinin gerçekleştiğini gördüğü bir rüyadan acı hakikate uyanan bir insan gibi içim çekiliyordu.