Kafam ilk on beş yaşımda yandı, ben o mezarın başında çok ağladım .Ruhunu kafatasımın içine bir yerlere hapsettim,bedenin için avuç içlerimde yer kalmadı, özel şirketlere gebe oldu üstündeki o toprak,ben o mezarın başında çok ağladım, durduramadığım öfkemi o küçük kızın gökyüzüne yitirdiği balona üfledim ,başım dönüyor, diyorum ki hiçbir ev
·
6 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.