Beyaz Geceler...
Dostoyevski'nin henüz 27 yaşında yazdığı bu uzun öyküsü yazardan okuduğum ikinci kitap oldu. İlki ise İnsancıklar'dı. İki kitapta da karakter kalabalığı yok. Ve bizler o karakterlerin iç dünyasını görüyoruz. Bu yönleriyle Dostoyevski okumaya güzel başlangıçlar olduğunu düşünüyorum.
Beyaz Geceler'de tanıdığımız karakterler karşılıyor bizi. İnsanlardan uzak yirmili yaşlarında bir genç ana karakterimiz oluyor. Ve ninesiyle yaşayan, kendine ait pek bir şeyi olmayan bir kıza rastlıyor. Aralarında bir dostluk doğuyor ve biz onları tanımaya başlıyoruz.
