Herman Hesse den okuduğum 3.kitap olup en kolay okunan aile içi psikolojik durumların anlatıldığı, insanın hayretler içinde okuduğu böyle durumlar da mi yaşanıyor diye düşündüğüm kitabı oldu... "~...İnsan karşılaştığı olayları çocukluğunda tüm derinliği ve tazeliğiyle yaşar ancak, yani on üç-on dört yaşına kadar, ondan sonra hazırdan yer, çocukluğundaki yaşantılarla beslenir hep...~" 1baba ki evliliğinde mutlu değil oyuzden çocukları kendine çekip mutlu olmaya evde çocuklarla varlığını hissetmek ister ki büyük çocuk anneye daha bağlı olunca onun ve anne için düşünüp yapmış olduğu yalnızlastırma durumu ne acı!!! Küçük çocuğu bağımlı hale getirmek ister ki onun için herşey yapar ve düşünür ama o çocuğun arada kalmış hâli içler acısı... "~...büyüklerin çocuklarla konuşmasında hep bu hava vardı, o da bu havadaki yalancı içtenliğe ve kaba büyüklenmeye katlanamıyordu...~" bu olay çocuk gözünden düşününce hatta kendi çocukluğundan düşünüce ne hayal kırıklığı aynı durumu Calvino nun Örümceklerin Yuvalandığı Patika da hissetmiştim büyüklerin çocuklar gözünden anlamsızlığı bu kitaptaki tespitlere de resmen bayıldım ve çok severek ve çok da hızlı okudum, zira diğer Hesse kitaplarına göre derinliği yine büyük ama çok çok anlaşılır ve çok akıcı 1kitap, okurken beyin zonklaması yaşamıyor insan :-)))) Yani kitap, parçalanmanın eşiğindeki 1ailenin malikanesi olan Rosshalde, Ressam baba, mutsuz evliliğinin yarattığı düş kırıklığı içinde kendi köşesine çekilmiş, bahçedeki atölyesinde kalırken, piyanist karısı ve onları 1arada tutan son bağ olan küçük oğulları ile malikanede yaşamaktadır. Küçük çocuk amansız 1hastalığa kapılır ve baba arkadaşı ile konuşurken kendi durumuyla yüzleşir ve olaylar gelişir. Böylece Rosshalde yaşaması gereken kadere bırakılır... Hermann Hesse'nin kendi yaşamından izler taşıyan Rosshalde, yazarın da yaşamında ressamlık, sanatçı kişiliğinin 1parçası olup ölmeden önce okunması gereken 1001kitap arasındadır, tüm psikolojik tespitleri ile çok severek okudum tavsiyemdir...