İnsan ölümü hep başkasının başına gelen bir şey sanıyor.İnsana has bir körlük.Kendini ve dolayısıyla sevdiğin herkesi ölümsüz sanma körlüğü.Sonra bir gün hiç beklemediğin bir anda -kim bekler,kim kondurur ki ölümü sevdiğine-dünya artık o tanıdık bildik yer olmaktan çıkıveriyor.
Sayfa 171Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.