Sezgin Kaymaz’ın okuduğum ilk kitabı oldu ve son olmayacak. Yazarın dilini ve üslubunu Selçuk Aydemir ile benzeştirdim. Kitap bana kahkahalar attırarak okuttu kendini ama sonunda bu kadar ağlayacağımı bilemezdim. Paramparça oldum bitirince. Hayvan sevgisinin ne demek oldığunu bu kitapla daha iyi idrak ettim. Hülya karakteri çok hoşuma gitti o iyilik severliği o komik halleri, doğallığı ve eşiyle ilişkisi ne kadar etkileyiciydi (Okuyanlar anladı :) ) Edebi olarak efsane diyemem ama çok günlük bir dille yazılan hem gülüp hem duygulanmak isteyenler için okunası bir kitap. Sevgiler
