"Hasta bir adamım ben" diyerek başlıyor eser lakin sayfalar ilerledikçe kendi içinizdeki "Hasta" ile yüzleşiyorsunuz. Dostoyevski size bunu söylemiyor fakat o sizin zihninizin en derinlerinde gezerken, "bu benim iç sesim" derken buluyorsunuz kendinizi. Dostoyevski'yi Dostoyevski yapan şey tam olarak budur.Bunu
