Başlamışken bitireyim bari dediğim, kendimi zorladığım, bazı bölümlerini çok gereksiz bulduğum, son 46 sayfasından etkilendiğim, gereksiz bulduğum bölümlerin aslında son 46 sayfasındaki duygulanmalarım için gerekli olduğunu anladığım bir kitap oldu.
İnsanın kendi hayatına, hatta ve hatta kendi organlarına bile sahip olamadığı bir distopya bizlere çok uzak gelse de aslında bizler de aynı gaddar dünyada kah zalimin safında, kah karşısında ama hiçbir zaman kendi hayatlarımıza tam da sahip olamadan harcıyoruz kısacık ömürlerimizi. Hepimiz çok da uzak olmayan bir gelecekte öleceğimizi bilsek de hayatlarımız hiç bitmeyecek gibi harcıyoruz ömrümüzü. Kısacık hayatlarımıza değer katarak sahip çıkmalıyız her anına; parayla-pulla takas ederek değil!