Başlıq kitabın qısa məzmununu əks etdirir məncə. Bir ata düşünün qızlarının "kiçik"nöqsanlarında belə onların haqlı olduğunu düşünəcək şeylər tapır, onların xoşbəxtliyi üçün onları uzaqdan görməyə çalışır, onlar borca düşmüş "sevgililəri" üçün ağlamasın deyə onların borcu üçün əlində-ovucunda olan qəpik-quruşunu çıxardıb verir. Düşündünüz? Mən düşünə bilmədim. Belə bir sevgini heç xəyallarımda belə canlandıra bilmədim. Kitab ortalarına kimi çox sıxıcı gəlirdi mənə,bu qədər nəyi bəyənilib deyirdim. Amma sonu məni çox sarsdı və anladım nə üçün bu qədər sevildiyini. Goriot Babanın qızlarını haqlı görmək üçün, xoşbəxt görmək üçün elədiklərini və qızlarının atalarına "sevgilərini" bildirmək üçün elədikləri hərəkətləri oxuduqca dondum qaldım deyə bilərəm. Sonsuz sevginin qarşılığı bu olmamalıydı.