Ateşin çenesi söylediğim sözden sonra kasılmıştı. " İyi !" Dedi sertçe ve başka bir şey söylemeden yanımdan geçip merdivenlere yöneldi. Öfkeli hali korkunçtu. Yine de gözden kaybolmadan önce seslendim. " Biliyor musun ? Benim aşkım sana rağmen bir kar tanesi kadar saf ve masumdu. Günün birinde senin de bana karşı aynı masumlukla bir şeyler hissedeceğine o kadar emindim ki ... Ama sen haklı çıktın. En başında da söylediğin gibi ben sana göre değilim. Tıpkı senin bana göre olmadığın gibi..." Ateş yürümeyi bıraktı birden. Durdu. Geri dönebilir, bir cevap verebilir ya da başka herhangi bir şey yapabilirdi. Ama o hiçbirini yapmadı. Sadece durdu ve sonra gitti.
·
24 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.