Ey nohut! Belâlara düş, kayna, piş de ne varlığın kalsın,ne sen kal.
O bostanda güldüyse can ve göz, bostanın gülü olduğundan güldün.
Su ve toprak bahçesinden ayrıldıysan lokma oldun, dirilerin vücuduna girdin.
Gida ol, kuvvet ol, düşünce oll.. Evvelce süttün, şimdi ormanlarda aslan kesil!
Sayfa 26 - ISINAN NOHUT
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.