"Şiir yalnızlığın dostudur", der Cervantes.
Hyperion romanı da, şiirsel bir dille yazılmış yalnızlığın yolculuğudur adeta. Aynı zamanda mitolojiyle pekiştirilmiş, zenginleştirilmiş mektuplardan oluşmuş bir arayışın öyküsü.
Alman lirik şair Johann Christian Friedrich Hölderlin (1770-1834) hüznü ve yalnızlığıyla delirmiş, belki de hayatla baş edememiş bir yazar, bir şair.
Bana göre, hayatı Nietzsche ile oldukça benzerlik göstermekte.
Kitabın bendeki okumasına dönersek;
Hölderlin, antik Yunan uygarlığına olan özlemini Adamas, Alabanda ve Diotima üzerinden tasvir etmektedir.
Adamas da, antik yunan bilgeliğini arayan bir gezgin iken, Savaşçı Alabanda da ise Heraklitos'un felsefesindeki çatışma ve savaşı görüyoruz. Diotima da ise insanlığın tanrısallıkla bağını, aşkı, güzelliği ve eskiye dönüşün unutuşunu ve de ölümü görüyoruz.
Yazarın yurtsuzluk hissini ve bu hissin kayboluşunu ise doğanın bağrında varoluşuyla görmekteyiz.
Duygularını şiirsel dille aktaran yazarın tanrısallık ifadesi, öz farkındalıkla insanın kendi ben'ine dönme, doğada varolma ve aşkla unutuş olarak anlamlandırmaktadır.
Şiir, felsefe, mitoloji ve aşkın ben'de birleşmesini gördüğümüz bu güzel kitabı tüm okurlara tavsiye ediyorum.
Bu okuma yolculuğunda eminim hüzün, yalnızlık, sızı size eşlik edecektir.
Ayrıca size oldukça güzel olan 
Sisyphos okuyucunun incelemesini okumanızı öneririm.
KısaBirBilgi:
"Hyperion yunan mitolojin de Tartarus’a sürgün edilerek gönderilen on iki titandan biridir.
Hyperion tarihte ışığın titanı olarak bilinmektedir."
KitaplaKalın
·
433 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.