✍DİPÇE : Eylül 1928 tarihli bir mektupta ; Onaylanmayı dileyecek kadar çılgın değilim; kabul görmeyi bile talep etmiyorum; bu çok büyük bir talep, sadece anlaşılmayı arzu ediyorum...diyen inkısar etmekten çekinen sessiz bir çığlık okuruz. Anlaşılmayı arzu ettiği şeyi anlatmanın ne kadar zor olduğu, sözlerin düşünceye ihanetinden daha gerçek olanın, yazılı sözlerin düşünceye ihanet ettiği algısı da vardır Alexis'te, üstelik bu sözlerin muhatabı bir eşse ve mektubun konusu bir itiraf ise..Alexis içinde bulunduğu çıkmazı anlatmak için çocukluğuna,asaletli soyadına ve yoksul ailesine kadar değinmek zorundadır.Çocukluğu,bütün ömrü kaplayacak bir endişenin kıyısındaki büyük bir sükunet görünümündedir ve Alexis'in bildiği bir şeydir yalanların en büyüğünün sükunet yalanı olduğu. Bu nedenle ıstırabı mutluluğunu hep gölgeler. Alexis kır yürüyüşünde kendi tabiriyle "bir sabah güzelliği" ile karşılaşır bunun bir güzellik aynı zamanda bir günah olduğunu fısıldayan içgüdülerinin sevkine yenik düşmüştür.Alexis, bu ilk günü arzu ve korkuyu, iç titremesiyle geçen günün geri kalanını izah etmeye çalışır. Eserin başından itibaren kullanılan dil bu kısımdan itibaren iyice soyut bir düzleme kayar, vicdan gibi kaygı gibi saflık gibi...Bu durum özellikle konuyu yazarın üzerinden okura kaydırdığı bölümdür. Alexis'in durumunu kabullenemeyeşi, kabullenilmeyen tüm durumlara bir göndermedir, mektubun sonuna kadar bu durum somut bir sözcükle ifade edilmez yazının başarısı bu kadar özel bir durumun, okurda kabul edilemeyen her duygunun, her sorunun ya da reddedişin yerine geçmesidir. Okurun aforizmalardan başını kaldıramadığı eserde öyle zarif bir anlatım vardır ki en katı fikirlilerin dahi rikkatle ve saygıyla okumasının tek izahıdır kanımca. Alexis'i bu minvalde konuşturan onun müzikle terbiye edilmiş ruhu olabileceği kadar, satır aralarından çıkarsadığımız; şefkatli, görgülü, taşkınlıktan uzak karakterli Monique'nin tesiridir de. Alexis'in karısı ile tanışma sürecinde de incelikli sözler uçuşur sayfalarda. Gelenekler, kadınların tutku duymalarına izin vermez sadece sevgi duymalarına izin verir belki de bu yüzden bütünlüklü olarak severler, diyor Alexis ,karısının beyaz ellerinde anne sevgisini hissederken...Bu hissiyat sonrasında; hastalık olarak gördüğü eğilimine uzun süre yasaklar koyarak sadece ruhunu yaraladığını fark eder, kuramların içgüdülere çözüm yolu sunmadığı vakit onların karşısına çıkan yasaklara dönüşmesi ve dönüşümün yarattığı infialden yorulan Alexis içgüdüleriyle barışmak zorunda kaldığını belirtir. İçgüdüler ruhumuza geçer ve bize bütünüyle nüfuz eder itirafı en açık itirafıdır ve bu konuda anlayış bekler... Yazarın kadın, karakterin eğilimi farklı bir erkek olması nedeniyle metnin genelinde dişil bir anlatım hakimdir belki bundan ötürüdür bu vedanın böylesi kırılgan bu denli içe dokunur olması : Sizi terk ettiğim için değil bu kadar uzun süre kaldığım için af diliyorum! ...... Aklımda soru işaretleri bırakan bazı durumları yazarın diğer eserlerini okuduktan sonra paylaşacağım. Edebi dozu yüksek bir kalem olduğu için külliyat okumalarımda yerini alacak.Mutlu günler dilerim.Esen kalın.

Alexis ya da Beyhude Mücadelenin KitabıMarguerite Yourcenar · Metis Yayınları · 2019539 okunma

·

177 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.