Paulo Coelho'nun işi zor. Simyacı gibi bir başyapıt yazmış. İnsan ister istemez her kitabını bununla kıyaslayabilir. Veronica Ölmek İstiyor da kendi tadında, sanki Simyacı'nın günümüz zamanına uyarlanmış hali gibi. Ama kopya değil bu. Gayet özgün, akıcı ve yine ufuk açıcı. Yugoslavya'nın dağılmasından sonra bir akıl hastanesinde geçen bu kitapta da kişisel yolculuklarımız, hangimiz akıllı hangimiz deliyiz sorgulanıyor. Kitapta yine hayranlık uyandıracak tespitler, bakış açıları var. Hz. Adem ile Hz. Havva'nın cennetten kovulmasını bir hukukçunun hukuki bakış açısı ile değerlendirdiği bölüm hakikatten ilginç olmuş. Kitapta kendi hikayesini yine ailesi ya da başkaları uğruna yaşayamayan insanların örneklerini görüyoruz ki aslında akıl hastanesinin dışında bu tarz insanların (ben dahil çoğumuz böyle değil miyiz aslında) daha da çok olduğu hissettiriliyor.