Bir gözyaşı kutlu demdir teheccüt vakti alev gibi yanan.
Özü sudur ama külleri amirdir.
Gecede uykuyla aşık yarışır, yakarak ve yıkarak kavuşturan bir fazilettir.
Bağrından süzülürken gözyaşıyla aşkın hamuru yoğrulur.
Goncası açılsın diye gülün başında bekleyen bülbül gibidir aşık.
Sesi şu kubbede baki kalsın diye sevdalara salınır