Bir kitap daha okudum ve bir pencerem daha oldu. Bu kitap bana uzun zaman önce okuduğum dünya klasiklerinin yaşattığı duygulanımları yaşattı. Damağımda da o romanların bıraktığı tada benzer bir tat bıraktı. Bir insanın yaşamını yaşamak; ile özetleyebilirim aslında bu kitabı. Onunla birlikte büyümek, onunla birlikte sevmek; hayatın zorluklarına onunla birlikte katlanmak. Martin Eden gibi öğrenmenin ve okumanın heyecanına kapılmak... Stoner bana aynı zamanda Peyami Safa karakterlerini hatırlattı. Dünya karşısında durdukları nokta tıpkı onlar gibi kaygan zemindeydi. Bunun yanı sıra; yarım kalmışlığı da anlattı. Çağdaş insanın parçalanmışlığı yani; bir bakıma. Ne iyi bir koca; Ne iyi bir hoca; Ne iyi bir baba, Ne de iyi bir arkadaş olabilmek; İyi bir vatandaş bile değil. Lakin hepsinden biraz biraz olmak. İyi bir insan olma gayesi... Edith karakteri, kitabın yarısına kadar en çok ilgimi çeken karakterdi. Stoner'dan dahi daha dikkat çekiciydi. Zira yaşadığı fırtınalar, aklından geçenler geçmeyenler; sakladıkları ve saklamadıklarıyla birlikte tam bir muammaydı. Bu karakterin üzerindeki belirsizlik; yer yer onu Betty Blue'vari bir femme fatale hale sokuyor gibiydi. Özellikle ev içerinde yaşanan onca soğuk savaş, okurken benim ruhumu daralttı. "Ne bekliyordun?" Kitabın bu cümlesi dimağımda hala yankılanıyor. Yaşamın beyhudeliği, her şeyin sürüklenişi... Kitap, aynı zamanda bana "akışı" da anlattı. Zamanın öyle veya böyle akıp gidişini de... 11.08.2017

StonerJohn Williams · Koton Kitap · 2013757 okunma

·

27 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mehmet Baran