Eğlenceli bir kalemi var Hüseyin Rahminin. Osmanlının o son dönemindeki çarpıklıkları, hayatı, züppeleri, şıpsevdileri, batı özentili insanları hicvederken eğlenceli bir dil ve üslup kullanıyor. Yalnız dili bana oldukça ağır geldi. Serveti Fününculardan ayrı takılıyor diye dili daha sadedir sanmıştım. Ama bilmediğim biton kelime ve kalıplara maruz kaldım. Ama onları şöyle bir okuyup geçtim, akışı bozmadım, kelimeleri anlamaya çalışmadım. Herşeyi anlamaya çalışırsam takılır kalırım, kitabı bitiremem diye korktum. Benden tavsiye kitabın özüne bakarak, kelimelere takılmadan keyif almaya bakın.
