öteki, bize sürpriz yapmayı bildiği için bizi kendine bağlar; bizi aralıksız olarak neşe ve hüzün arasında dolaştırır durur ve özellikle de bizi asla tamamen mutlu edemez. "Onu Tanrı yerine koyduk; artık o bir şeytan" sonra tekrar Tanrı olur ve böylece sürer gider.