Kitabı bitirdikten sonra durup şöyle bir uzaklara bakıp , evet ne kadar ihmal etmişim içimdeki çocuğu dedim. Ancak tuhaf bir şekilde içim öylesine bir huzurla doldu ki, rahatladım. Bu sanki yıllarca kafesin içinde, zarar görecek diye dışarıya çıkartmaktan korktuğum o küçük kuşun asıl yerinin o özgürce bırakıldığı uçsuz bucaksız gökyüzü olduğunu görmek gibiydi.. Bu kitabı kolilere doldurup, Noel baba gibi tüm evlerin bacasından bırakmayı çok isterdim. İnsan o içindeki çocuğu dışarıya çıkartmazsa, kendini tanıyamazsa tıpkı Derviş Yunus’un dediği gibi “bu nice okumaktır” da kalırız. Kişi kendini bilmediği zaman ne evlat biliyor ne dost biliyor ne yaren.. Hepimiz eksiğiz ama tamamlamak bizim elimizde bir an önce içimizdeki çocuğu yeniden keşfetmek zamanı.. Onun deyimiyle “Sözün kısası: Mükemmel değil, iyi insan yetiştirmeyi hedefle”yelim inşallah.. Sevgili Doğan Cüceloğlu’nu tanımakta çok geç kaldığım için biraz da kendime esef ederek bitirmek istiyorum sözlerimi. Yine de yaşıyorsak umut var demektir..

İçimizdeki ÇocukDoğan Cüceloğlu · Remzi Kitabevi · 20177,5bin okunma

·

36 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kördüğüm