Karanlıkta kaybolana kadar seyretti arkasından. Bera’ya dönüp “hadi bakalım bizde gidelim” dedi. Bera hiç itiraz etmeden itaat etti. Son yıllarda öyle alışmıştı ki annesinin hiç tanımadığı insanlara onu bırakıp gidişlerine, yadırgamadı. Bazen haftalarca uğramaz, bazen bıktıran ilgisiyle haftalarca kalırdı. Bera bilirdi ki annesi yanındaysa bir gün mutlaka gidecekti. Yanında değilse de bir gün mutlaka gelecekti. Gittiğinde özlüyor geldiğindeyse kırık kalbi ve çocuk aklı ile soğuk davranarak cezalandırıyordu.
Sayfa 111 - Mavi Nefes yayinlari 1. BaskıKitabı okudu
··
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.