İnce Memed 1,2,3,4.
İlk incelememe İnce Memed ile başladığım için içim kıpır kıpır bir o kadar da hüzünlü...
Yaşar Kemal'i okumak Toros Dağları'nda kır ata binip özgürce dört bir yana gitmek gibidir. Bu yolda Çukurova'yı, Akdeniz'in kekik kokusunu, portakal çiçeği kokusunu, ezilmişlik, zalimlik ve buram buram katılaşmış, zalimleşmiş Ağalık kokusunu alıyorsunuz.
Kitabı bitirince kendimi büyük bir boşlukta hissettim sanki İnce Memedle doğmuşum, İnce Memedle büyümüşüm gibi hayatımda yer edindi. Eee bundan sonra İnce Memed yok mu, olmayacak mı, ne oldu, nereye gitti? Hayır tam tersine İnce Memedler var ve hep var olacak. Onlar olmazsa dünya zalimlerin elinde param parça olurdu. Memedler sayesinde dönüyor bu dünya..
İnce Memed Yaşar Kemal'in başyapıtlarından. Kitabı okuyunca kendinizi bir sobanın başında, buram buram kokan tarhana çorbasının pişmesini beklerken buluyorsunuz, bazen parfüm kokusunun yanında sönük kaldığı portakal bahçelerinde bazen de kendinizi parmakları buz tutmuş başına kurşun yağmış vaziyette buluyorsunuz. Ve bunlar o kadar akıcı, destansı bir şekilde yazılmış ki sayfalar geçiyor ama sanki siz sadece bir sayfa okumuşsunuz gibi.
"İnsanlar böyle uyudukça, insanlar böyle zulüm altında inlemeyi kabul ettikçe insanlığın bir sinekten ne farkı olur, insanlar, eğer en küçük bir haksızlığa, bir zulme, başkaldırmayı, akıl etmezlerse, insanlık bundan böyle daha da beter hale gelecektir." (Syf.348) Kendi kendime diyorum ki evet bazen insanoğlu ses çıkarmayarak evet gel ben tam da ezilecek insanım, gel sana boyun eğerek, sana ses çıkarmayarak, her emrini kutsallaştırarak yerine getirdiğim için ve hatta bununla yetinmeyip övündüğüm için tüm bunları hakediyorum.
Kitabı okuyunca insan diyorsunuz insanoğlu ne alçak ne ikiyüzlü ne berbat bir mahlukat ama aynı zamanda ne iyi niyetli ne masum ne çocukça bir varlık... Hem İnce Memedin saflığı, hem de Abdi Ağanın, Murtazan'nın, Arif Saim Bey'in çıkarcılığı, namussuzluğu. Ezenin ve ezilenin, zulme uğrayanın karşı karşıya savaşı.
Evet biliyoruz ki Abdi Ağalar, Hamzalar, Murtazalar bitmeyecek ama her zaman karşılarında duracak İnce Memedler olacak.
"Dünyada çok şey kolay da insan olmak zor." diyor Yaşar Kemal. Umarım içimizdeki insaniyeti kaybetmeden "insan" olarak ölürüz...
