Adını koyamadığım bir duygu vardı içimde. Parçalama ve parçalanma duygusu. Gitmek istiyordum. Hayatın sonuna kadar gitmek. Tarif edilecek gibi değil! Her neyse…
Yol vermek… Sevdiğin insanın ve nefret ettiğin birinin yolundan çekilerek… Hem nefret ettiğini de bağrına basacaksın; böylece çekileceksin yoldan! Onlara, “Güle güle gidin, Tanrıya emanet olun,” diyeceksin.
Sevgi eğitici bir güçtür, ancak elde edilmesi zor, aşırı çaba isteyen bir iştir. Çünkü belirli bir an için değil, sonuna kadar sevebilmek gerekir. Gelgeç sevgiyi kim olsa, adi bir cani bile duyabilir.
Ufak minnacık bir tohum yeter, ruhu temiz bir insanın kalbine at onu, günah mezbelesinin karanlığında ışıklı bir noktacık halinde sonsuzluğa kadar yaşayacaktır.